Μια Γνώμη Για: Videogame Grind – ft. Assassin’s Creed

Καλωσήρθατε σε ακόμα ένα Μια Γνώμη Για. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα χαρακτηριστικό που έχουν κάποια games, και χρησιμοποιούν είτε για καλό είτε για κακό, το grinding. Για να το κατανοήσουμε αυτό, θα χρησιμοποιήσουμε τα Assassin’s Creed Origins, Black Flag και Odyssey.

Εισαγωγή

Ας ξεκινήσουμε όμως από τα βασικά. Τι ακριβώς είναι το grinding και γιατί το χρησιμοποιούν αρκετά παιχνίδια;

Ένας παίκτης λέμε ότι κάνει Grinding όταν περνάει αρκετές περισσότερες ώρες παίζοντας πολλές αποστολές ή κάνοντας πολλά πράγματα. Αυτό με σκοπό να πάρει περισσότερα XP έτσι ώστε να ξεκλειδώσει κάποια items, ή κάποια επιτεύγματα μέσα στο παιχνίδι. Αυτό Τις περισσότερες φορές γίνεται επειδή το θέλει ο παίκτης και όχι επειδή τον αναγκάζει το παιχνίδι. Βέβαια, όπως θα δούμε παρακάτω, υπάρχουν πάρα πολλές φορές όπου το ίδιο το παιχνίδι αναγκάζει τον παίκτη να κάνει grind. Δηλαδή, να αφιερώσει πολλές περισσότερες ώρες από ότι θα χρειαζόταν κανονικά.

Καλό Grinding

Πολλές φορές το grind εντός παιχνιδιού γίνεται με σωστό τρόπο ανταμείβοντας τον παίκτη με ένα αξιόλογο πόσο XP ή με σπάνια αντικείμενα που θα δώσουν κάποιο πλεονέκτημα. Βέβαια όπως θα δούμε στα τρία παιχνίδια που αναφέρθηκε πιο πάνω μόνο στα δύο από αυτά συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μόνο στο ένα όμως πραγματοποιείται με επιτυχία. Έχοντας αφιερώσει και στα τρία παιχνίδια αρκετό χρόνο, μπορώ να πω ότι το Black Flag κάνει αυτή τη δουλειά καλύτερα. Τα Side missions του είναι αρκετά ενδιαφέροντα. Η κάθε αποστολή είναι ξεχωριστή από την άλλη, ενώ με την ολοκλήρωση τους παρέχονται δύο ειδικές στολές. Η μία ενισχύει κατά πολύ το melee damage. Από την άλλη, μία αλεξίσφαιρη πανοπλία, εκμηδενίζει το damage από πυροβόλα όπλα. Προφανώς και είναι και οι δυο ιδιαίτερα χρήσιμες. Και βέβαια αρκετά εμφανίσιμες, να το λέμε και αυτό.

Μέτριο Grinding

Tο Assassin’s Creed Odyssey από την άλλη, έχει Grind το οποίο δεν θέλει ο παίκτης. Θυμάμαι ότι γύρω στο level 14 χρειάστηκε να αφιερώσω χρόνο για να προχωρήσω τον παίκτη μου περίπου 5 επίπεδα έτσι ώστε να μπορώ να συνεχίσω με το Story. Βέβαια τα Side Missions που χρειάστηκε να κάνω για να το πραγματοποιήσω αυτό ήταν πάρα πολύ ενδιαφέροντα. Σε όλα γνώριζες νέους χαρακτήρες και νέα σκηνικά. Το παιχνίδι σε ανάγκαζε να ταξιδέψεις, αλλά όχι υπερβολικές αποστάσεις. Έτσι, κάθε ταξίδι ήταν απολαυστικό, και ίσως χαλαρωτικό.

Ακόμα, εάν κάνεις grind στο Assassin’s Creed Odyssey και βρεις όλους τους Cultists, το παιχνίδι σε ανταμείβει. Ως αμοιβή δίνονται πολλά Legendary αντικείμενα όπως σετ πανοπλιών, όπλα και τόξα. Αυτά έχουν ιδιαίτερες ικανότητες και προφανώς κάνουν κάθε επόμενη μάχη πολύ πιο εύκολη. Βέβαια για να το καταφέρει αυτό, το παιχνίδι με έκανε από την αρχή να θέλω να κυνηγήσω τους Cultists, και τα αντικείμενα ήταν απλά ανταμοιβή.

Παρόλα αυτά όμως δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι το grind είναι απαραίτητο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, εάν θέλεις να προχωρήσεις στο story mode. Αυτό είναι κάτι ιδιαίτερα κακό, αλλά ευτυχώς γίνεται μόνο σε ένα σημείο και από κει και πέρα είναι σχεδόν αχρείαστο, εκτός ίσως από μία ή δύο περιπτώσεις το οποίο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά όπως είπαμε είναι ιδιαίτερα rewarding και αυτό από μόνο του του δίνει μία άλλη σημασία. Για παράδειγμα, από κάτω έχουμε δυο armors που μπορεί να αποκτήσει κανείς μόνο μέσω grinding.

Κακό Grinding

Πάμε τώρα στο χειρότερο των τριών παιχνιδιών, το Assassin’s Creed Origins. Οφείλω βέβαια να ομολογήσω ότι έπαιξα πρώτα το Odyssey και μετά το Origins. Αυτό με έκανε να βλέπω λίγο πιο αρνητικά το παιχνίδι, καθώς δεν υπήρχαν τόσο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα δύο. Επομένως δεν μου βρήκα κάποια ιδιαίτερη διαφορά. Παρόλα αυτά είπα να το ξεκινήσω και να το τερματίσω, για να δω το story του πώς συνδέεται με το Assassin’s Creed Odyssey.

Αφού ξεκίνησε ιδιαίτερα αργά σαν παιχνίδι και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον ή κάτι το ελκυστικό, και όταν λέω κάτι το ελκυστικό εννοώ χωρίς κάποια ιδιαίτερη πλοκή, καθώς αυτό που συνέβη στο Origins ήταν κάτι το ιδιαίτερα αναμενόμενο, ειδικά για αυτούς που έχουν παίξει τους περισσότερους αν όχι όλους τους τίτλους Assassin’s Creed. Ξεπερνώντας όμως αυτό το θέμα, ξεκίνησα το Story.

Το επίπεδο grind που χρειάστηκε αυτό το παιχνίδι για να πάω από τη μία κυρίως αποστολή στην άλλη ήταν απίστευτα υπερβολικό. Ήταν κουραστικό καθώς όλες οι side αποστολές ήταν ίδιες. Απλά άλλαζαν τα σκηνικά και ίσως μία-δύο λεπτομέρειες αλλά ο κορμός τους ήταν ίδιος. Οι χαρακτήρες που συστήνει κάθε καινούργια αποστολή ήτανε είτε ανώνυμοι είτε παντελώς άσχετοι, και τέλος κάθε αποστολή ανταμείβει τον παίκτη με ελάχιστα XP ή πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που θα ήθελε κάποιος και τα items που δινόταν εκτός από μία ή δύο περιπτώσεις ήταν αδύναμα

Επαναληπτικότητα

Για να το θέσω πιο παραστατικά, όλες οι αποστολές είχαν την ίδια δομή. Μίλα με αυτό το NPC, πάνε σε αυτή την περιοχή, κάνε έρευνα, μίλα με άλλο NPC, πάνε σε εκείνη την περιοχή, πολέμησε τους κακούς, επέστρεψε στο πρώτο NPC, μίλα του, τέλος αποστολής. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει μία ή ακόμα και δύο φορές σε ένα κανονικό παιχνίδι. Όταν όμως γίνεται για περίπου 50 φορές είναι πάρα πολύ κουραστικό. Ειδικά όταν δεν σε ανταμείβει για αυτό που κάνεις, αφού πολλές φορές χρειάζεται τεράστιες μετακινήσεις.

Σε αντίθεση με το Assassin’s Creed Odyssey που χρειάστηκε μόνο μία φορά grind, το Origins χρειαζόταν σχεδόν μετά από κάθε main αποστολή να παίξεις πάρα πολλές side  επιπλέον για να φτάσεις στο level το οποίο απαιτούνταν. Μάλιστα εγώ σαν παίκτης δεν το έφτανα και ήμουνα ένα level πιο κάτω το οποίο ήταν αρκετό για την αποστολή. Οπότε ένα παιχνίδι των 10 με 15 ωρών ξαφνικά έγινε γύρω στις 40 ώρες μόνο και μόνο για να μπορεί ο παίκτης να είναι στο κατάλληλο επίπεδο για να δει την ιστορία.

Αυτό έκανε το παιχνίδι να φαντάζει πάρα πολύ βαρετό. Είχα φτάσει στο σημείο να θέλω απλά να τελειώσω το Game μόνο και μόνο για να τελειώσω και να μη χρειαστεί να το παίξω άλλο. Ξαφνικά σε ένα σημείο προς το τέλος, η αποστολή ήταν στο ίδιο level με το δικό μου και για 1-1,30 ώρα το level δεν έπαιζε κανέναν ρόλο. Αυτό ήταν το καλύτερο ίσως σημείο του παιχνιδιού, στο οποίο φαινόταν ένα καλό Story και αρκετή δράση. Ξαφνικά όμως και από κει που δεν το περίμενα, το παιχνίδι για να παίξω την τελευταία αποστολή ήθελε grind για περίπου 2 level, το οποίο σήμαινε γύρω στις 4-5 side αποστολές.

“Καταστροφή” του game

Αυτό ήταν ιδιαίτερα εκνευριστικό και ήταν και ο καταιγιστικός παράγοντας που με έκανε να πω ότι το Assassin’s Creed Origins είναι ένα κουραστικό παιχνίδι. Επίσης να προσθέσω ότι το παιχνίδι έχει και 2 DLC, το Curse of the Pharaohs και το The Hidden Ones, τα οποίο όμως για να μπορεί να παίξει κανείς χρειάζεται να έχει level 38 και 44 αντίστοιχα. Τυπικά όμως, ένας μέσος παίκτης όταν έχει τελειώσει το story είναι περίπου 35 με 36 level, κρίνοντας από μένα.

Η σκέψη και μόνο ότι θα χρειαστεί να κάνω ακόμα περισσότερο grind για να αυξήσω τις ώρες ενός παιχνιδιού το οποίο ήδη έχει υπερβολικές ώρες με κάνει να μη θέλω να παίξω αυτά τα δύο DLC, όσο καλά σχόλια και να έχουν αποσπάσει.

Αλλοίωση

Οπότε σε αυτό το σημείο να τονίσουμε και το κακό του grind. Όταν γίνεται με αναγκαστικό τρόπο όπως σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να καταστρέψει ένα παιχνίδι το οποίο υπήρχε περίπτωση να ήτανε απολαυστικό. Το Assassin’s Creed Origins φαίνεται ότι προσπάθησε να ακολουθήσει τη φιλοσοφία του πρώτου AC, δηλαδή να έχει κάποιες συγκεκριμένες δολοφονίες και τίποτα περισσότερο. Με όλες όμως τις έξτρα επιπλέον αποστολές, το παιχνίδι απλά καταντά επαναλαμβανόμενο και συνεπώς προβλέψιμο, όσον αφορά τα side missions τουλάχιστον. Η τάση του παιχνιδιού να μετατρέπει κάτι που, υπό άλλες συνθήκες θα ήταν προαιρετικό, σε αναγκαίο, επισκιάζει όλα τα side missions, ακόμη και τα ελάχιστα που είχαν κάποιο ενδιαφέρον.

Μπορεί όμως κάτι τέτοιο να διορθωθεί; Μπορεί ο παίκτης να δει το story ενός παιχνιδιού που ήθελε πάρα πολύ, χωρίς όμως όλο αυτό το grind; Η απάντηση είναι περίπου. Και αυτό είναι το New Game+. Το NG+ είναι το ίδιο παιχνίδι, με όλα τα αντικείμενα και το level που είχε o παίκτης στο προηγούμενο παιχνίδι. Προϋπόθεση όμως για να ξεκλειδώσει κάποιος το New Game+ είναι να έχει τερματίσει πρώτα μία φορά το κανονικό Story. Για να ξεκινήσει κάποιος το NG+, πρέπει το παιχνίδι να είναι αρκετά ελκυστικό για να θέλει κάποιος να το ξαναπαίξει.

Όλοι σίγουρα θα έχουμε κάποιο αγαπημένο παιχνίδι το οποίο έχουμε τερματίσει δέκα, ίσως και περισσότερες φορές. Παιχνίδια όπως το Origins που έχουν υπερβολικό grind δύσκολα να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ακόμα και το Odyssey, το οποίο μου άρεσε σαν παιχνίδι και του είχα αφιερώσει αρκετές ώρες, μου φάνηκε πάρα πολύ δύσκολο να ξαναξεκινήσω με NG+, και αυτό το έκανα μόνο και μόνο για να δω και τον άλλο χαρακτήρα, έτσι ώστε να μπορώ να έχω μία εμπεριστατωμένη γνώμη (άρθρο σύντομα).

Συμπέρασμα

Οπότε για να βγάλουμε ένα τελικό συμπέρασμα καθώς ήδη έχουμε τραβήξει αρκετά το θέμα. Μπορεί το grind να είναι θετικό; Βεβαίως. Εάν δεν είναι υποχρεωτικό και δεν εμπλέκεται στο story, αλλά βοηθά αρκετά τον παίκτη που θα κάτσει να ασχοληθεί, ναι. Τότε το grind είναι μία ιδιαίτερα θετική εμπειρία, εφόσον πάντα έχει πρωτότυπες αποστολές ή τουλάχιστον δεν είναι κάτι ιδιαίτερα κοινότυπο. Παιχνίδια όπως το Black Flag, που ανταμείβουν με ειδικά αντικείμενα, μπορούμε να πούμε ότι έχουνε καλό grind. Αντίθετα, παιχνίδια όπως το Origins και το Odyssey, τα οποία σε αναγκάζουν, δεν έχουν καλό grind. Αντιθέτως, το grind είναι πάρα πολύ κουραστικό και τα μειώνει σαν παιχνίδια. Μπορεί τα Side missions να είναι πολύ καλά όπως στην περίπτωση του Odyssey. Παρ’ όλα αυτά, το να αναγκάζεις έναν παίκτη δεν είναι και ιδιαίτερα καλό. Βέβαια την περίπτωση του Odyssey σώζει το γεγονός ότι ανταμείβει με εξαιρετικά αντικείμενα τον παίκτη.

Ποια παιχνίδια έχετε grind-άρει εσείς; Σε ποια παιχνίδια δεν σας άρεσε καθόλου το γεγονός ότι χρειάστηκε να κάνετε κάποιο grind; Τι άλλο θα θέλατε να δείτε από το Μια Γνώμη Για; Πείτε μας τα σχόλια από κάτω.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

0 ΣΧΟΛΙΑ
Feedbacks
Εμφάνισε όλα τα σχόλια

READ MORE

FIND US ON

6,169Fans
727Followers
301Followers
1,820Subscribers